Raport powstał w wyniku kilkuletniej realizacji projektu Safer City Streets. Jego celem było zbadanie postępów w redukcji liczby ciężkich wypadków drogowych w aglomeracjach miejskich na różnych kontynetach.
Analiza dotyczyła liczby ofiar śmiertelnych i ciężkich obrażeń na drogach w 32 miastach na całym świecie w latach 2010-20 przy użyciu różnych wskaźników mierzących ryzyko śmierci w ruchu drogowym dla grup użytkowników dróg. Miasta biorące udział w badaniu są zlokalizowane w Europie (18), Amerykach (11), Oceanii (2) i Afryce (1). Stanowią Międzynarodową Sieć Bezpieczniejszych Miast w ramach ITF.
W większości miast nadal zmniejsza się liczba ofiar śmiertelnych wypadków drogowych od 2010 r., pomimo znacznych różnic pomiędzy obszarami miejskimi. Rok 2020 wyróżnia się w danych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego z ostatniej dekady z powodu pandemii Covid-19. Wiele miast doświadczyło ograniczeń w ruchu, spadło natężenie ruchu i zmieniły się wzorce mobilności. Liczba śmiertelnych ofiar wypadków drogowych spadła średnio o 4% w 32 miastach w 2020 roku, a obniżka w latach 2010-19 wyniosła 3,5%. Należy zauważyć, że zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych wypadków drogowych w 2020 r nie jest tak wysokie, jak można by się spodziewać po ograniczeniach ruchu. Spośród 32 miast 31 nie spełniło początkowego celu bezpieczeństwa ruchu drogowego określonego w Celach Zrównoważonego Rozwoju ONZ zmniejszenia liczby śmiertelnych ofiar wypadków drogowych o 50% w ciągu dekady 2010-20. Warszawa była jedynym miastem, które osiągnęło ten cel. Barcelona i Edmonton zmniejszyły liczbę śmiertelnych ofiar wypadków drogowych o ponad 45%. Pomimo znacznych wysiłków i wyjątkowej sytuacji z powodu pandemii, większość miast osiągnęła redukcje od 20% do 40% w ciągu dziesięciu lat. Warto zauważyć, że zarówno Helsinki, jak i Oslo odnotowały zero ofiar śmiertelnych wśród pieszych lub rowerzystów w 2019 r., pokazując tym samym, że „Wizja Zero”, czyli eliminacja wszystkich śmiertelnych wypadków drogowych ma swoje podstawy w rzeczywistości. Dzielenie się doświadczeniami i uczenie się od innych miast może przyspieszyć postęp dotyczący zmniejszenia liczby śmiertelnych ofiar wypadków drogowych o 50% do 2030 r. Systematyczne i ukierunkowane wykorzystanie bezpieczeństwa ruchu drogowego w miastach oraz dane dotyczące mobilności pomogą miastom w ustaleniu właściwych priorytetów politycznych i podjęciu decyzji, które uratują życie mieszkańców.
Rekomendacje:
- Zapewnienie spójnego gromadzenia wiarygodnych danych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego w miastach. Aktualne, wiarygodne dane są niezbędne do monitorowania wyników miastach w zakresie bezpieczeństwa drogowego i skutecznego rozwoju polityki. Dane dotyczące ofiar śmiertelnych wypadków drogowych, ciężkich obrażeń i narażenia na ryzyko wypadku są niewystarczające. Miasta dobrze sobie radzą, gdy przeznaczają wystarczające środki na gromadzenie danych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego i zarządzanie nimi. Miasta powinny również umożliwić ekspertom ds. bezpieczeństwa ruchu drogowego w administracji miejskiej wymianę wiedzy i najlepszych praktyk z innymi ekspertami na poziomie krajowym i międzynarodowym,
- Tworzenie obserwatoriów ruchu miejskiego, które gromadzą zarówno ogólne dane o mobilności, jak i dane o bezpieczeństwie ruchu drogowego. Władze miast powinny gromadzić dane dotyczące mobilności, aby zrozumieć, jakie czynniki wpływają na powstawanie wypadków. Zmiany behawioralne wywołane pandemią Covid-19 podkreślają potrzebę zbierania danych o mobilności systematycznie. Wymagane są również dane dotyczące zachowań kierowców i egzekwowania przepisów ruchu drogowego oraz dane o natężeniu ruchu. Dedykowane, w pełni finansowane i obserwatoria będą służyć skuteczniejszym podejmowaniu decyzji,
- Wyznaczenie ambitnych celów redukcji liczby ofiar wypadków drogowych w miastach. Miasta powinny przyjąć jasne cele, aby szybko zmniejszyć liczbę ofiar śmiertelnych i ciężkich obrażeń. Zwrócenie uwagi na wyniki w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego w innych miastach i porównanie ich może zapewnić poparcie społeczne i polityczne dla ambitnych celów redukcji ofiar.
- Skoncentrowanie na ochronie niechronionych użytkowników dróg na ulicach miejskich. Miasta powinny chronić pieszych, rowerzystów i motocyklistów na swoich ulicach. Ta grupa jest najbardziej zagrożona w ruchu miejskim i stanowi zdecydowaną większość ofiar śmiertelnych wypadków. Miasta powinny zarządzać ulicami, aby zapewniały bezpieczne warunki do spacerów i jazdy na rowerze. Przyjęcie podejścia Bezpiecznego Systemu przy ustalaniu ograniczeń prędkości jest szczególnie zalecane. Obejmuje to ograniczenie prędkości do 30 km/h, gdzie pojazdy silnikowe mieszają się z niechronionymi użytkownikami dróg. Zautomatyzowane egzekwowanie przestrzeganie przepisów prawa i bezpieczne projektowanie ulic zmaksymalizują zgodność z ograniczeniami prędkości. Zmiana alokacji przestrzeni drogowej w gęstych obszarach miejskich może sprawić, że centra miast staną się bezpieczniejsze, przenosząc mobilność z wycieczek samochodowych i motocyklowych na piesze, rowerowe i mikromobilność przy niskiej prędkości.
- Mierzenie ryzyka wypadku dla niechronionych użytkowników dróg za pomocą odpowiednich wskaźników. Analitycy powinni kontrolować natężenie ruchu podczas oceny ryzyka związanego z ruchem dla dowolnej grupy użytkowników dróg. To jest szczególnie ważne dla jazdy na rowerze i innych form mikromobilności, biorąc pod uwagę ich szybką ekspansję w wielu miastach. Analitycy powinni monitorować liczbę i długość podróży wykonywanych każdym środkiem transportu z ankietami wykonywanymi z podróżnymi lub śledzenie GPS. Tam, gdzie problemem jest finansowanie monitoringu, samorządy powinny rozważyć partnerstwo z władzami krajowymi i organami zdrowia publicznego. Metody ankietowe, które są uproszczone i ich standaryzacja może również obniżyć koszty. Przyjęcie zintegrowanego planu mobilności w mieście w oparciu o zasady Bezpiecznego Systemu miasta powinny rozważyć w formie opracowania Planu Zrównoważonej Mobilności Miejskiej, który obejmuje wszystkie formy mobilności. Taki plan powinien traktować priorytetowo transport publiczny i mobilność niezmotoryzowaną. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo na drogach, ten plan powinien być oparty na zasadach Bezpiecznego Systemu. Należy opracować szczegółowy plan działania z celami ilościowymi, wdrożyć zmniejszenie liczby ofiar wypadków i innych wskaźników poziomu bezpieczeństwa i systematycznie je monitorować.
Więcej informacji w :
https://www.itf-oecd.org/monitoring-progress-urban-road-safety-2022-update
